Een beten wat op Platt

„Wi möt mol wat Plattdütsches in us Blatt bringen“, kem als Opdrag ut de Redakschon. Eene feine Geschichte op Platt, mit wat‘ toon Högen un viellicht ok wat toon Nodenken för use Leser schull dat ween. Wi dat nun go‘n schull, hebbt de Kollegen mit’n Chefredakteur kloor makt. „Jo“, schall he seggt hebben, „mokt dat man in Osterholt, dat paast enfach god för dat platte Land an’e Hamm‘ und Wümm‘, is mol wat Anners, Plattdütsch is Kulturpflege“.

Nu wüllt wi in us Blatt de plattdüsche Spraak upleven loten, dat se nich vergeten ward. Denn „Plattdütsch is liekut, karnig un ehrlich“, so hett dat mol de Plattdütsch-Autor Uwe Bokelmann seggt. Plattdütsch is in‘n Kreis Osterholt op’n Land in’n veelen lütschen Dörpen lebennig. Dat is god, nur lehrt de Kinner meist nich mehr de plattdütsche Spraak. De Scholkinner köönt mal in een Plattdütsch-AG n’beten wat op Platt leern und bi een Vörlesewettbewerb mitmoken und Priese un Urkunnen mit no Hus nehmen. Se hebbt veel Spoß dorbi un leert meist die Spraak wie een Fremdspraak. Jungs un Deerns, de Plattdütsch to Hus hört, hebbt dat jümmer beter, de weet, wi dat Plattdütsche klingen mutt.

De Kinner ut’n Düvelsmoor feel die plattdütsche Spraak gor nicht swor, weil datt er Mudderspraak is. Dorvon vertell Jan von Moor neulich bien Kringnachmiddag in Heimatvereen: As he, de lüttje Jan, in de 1950er Johrn mit Holschen in de School in Düvelsmoor käm, kunn he keen Hochdütsch verstohn und muss allens nee leern. Bi em to Hus op’n Buernhoff hebbt all‘ nur platt snackt. He muss denn in’ne School erst mol „de ne’e Spraak“ leern. Hüt-to-dog het he bannig veel Vergnögen an dat Vertellen un Schrieven von plattdütschen Geschichten ut sein Heimatdorp in’n Moor. Jan von Moor wünscht sick, dat de Öllern und Grotöllern mit er Kinner af un to plattdütsch snackt, denn se sind klook genog, dat so ganz nebenbi to leern.